Lise zamanlarımda radyoyu sıklıkla dinlerdim. Gündüz okula yürürken yolda, maça giderken, evde iş yaparken akşam ödev yaparken ve dinlenirken :) Bu zamanlarda Radyo D de Muzo'yu dinlerdim akşamları, Şeker Oğlan ile ardı sıra yayın yaparlardı. Geçen gün kitap siparişi oluştururken kitabını farkedip almak istedim. Muzo, Okan Bayülgen gibi millete dobra dobra sözler söylerdi ve tepki oranında devam ederdi sohbeti. Açıkcası hoşuma giderdi özgüvene sahip birinin bu sohbeti.
Neyse efendim kitap geldi aldım okudum.
Yanlızca bendeki hüsranı sormayın gitsin. Ben diyalog beklerken karşımda bir biyografi görünce afalladım :( Başladığım kitabı bitirme takıntısı olmasa bitirmezdim de ıhh mıhhh diye diye zorla bitirdim. Bir daha biyografi mi ASLA!
Arkasından Pucca'nın "Ay Hadi İnşallah" kitabına zıpladım biraz gırgır şamata olsun diye.
İlk kitabıyla kahkaha attığım, ikinci de saçmalamış dediğim, üçüncü de ise belki toparlamıştır üslubunu dediğim yazarın son kitabını eğlenmek için aldım ama kendimi resmen bel altı konuşma balonlarında buldum :( Bana göre eğlenmek bel altını kullanmak değildir o yüzden ilk kitaptaki zevki alamadım. Neticede okumuş olmak için okuduğum bir kitap oldu. Bundan sonra bir daha yolumuzun denk düşeceğini sanmıyorum bu yazarla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder